29 Kasım 2012 Perşembe

Taze hayat

İnsanın hayatında çevresindeki insaları istemeden de olsa sınava tabi tuttuğu dönemler varmış. O dönemlerden birini de biz geçirdik. Sevgi üzerine, yakınlık üzerine kurulan cümlelerin alt yüzünü gördük. Bir çok insanı hayatımızda bir daha yer almamak üzere kapı dışarı ettik..  Üzüldüğümü söyleyebilir miyim? Evet, üzüldüm. Ama onlar için. Hayatımda hiç bir zaman sevmediğim insanın yanında durmadım ben ve haksızlığa uğrayan bir insan varsa karşımda, kafamı çevirmedim çıkarlarım uğruna. Böyle yaparsam yiyemem, içemem, yatağımda rahat yatamam çünkü, bilirim. Ki bu insan olmanın bence en güzel farklılıklarından biri belki de. Ben üzüldüm çünkü bunları önemsemeyen insanlar çokçaymış; hem de dibimizde, çok yakınımızda. Bu insanları soframıza almış, evimize sokmuş, dertleri ile kederlenmişiz. Kimisi para uğruna yaptı bunu, kimi de yüzüne, vücuduna yansıyan çirkinliği nedeniyle, otuz yaş bunalımının da etkisi ile aman eldekinden olmayayım, evde tek başıma kalmayayım düşüncesi ile.. 

Şimdi kalan sağlar bizimdir, hem de candır diyerek yola devam etme zamanı. Hem de hayatımızın baharında yalan yanlış ne varsa kim varsa hayatımızdan çıkarmış olmanın sevinciyle..